Dans is niet zomaar bewegen van pasjes. Dans is een vrije expressie van binnenuit.
In het begin kan dit vaak onwennig zijn, omdat er een bepaald patroon is aangeleerd, maar eenmaal jezelf de ruimte gevend ontstaan er nieuwe dimensies.
Helemaal in het lijf gezakt, geeft energie, geeft ook helderheid in jezelf, geeft ruimte en vrijheid.

Danswerk is heel geschikt voor meditatie/expressie/therapie maar ook gewoon voor het plezier.', '

Dansen is een bewegen van binnenuit, is niet gebonden aan regeltjes, pasjes, stijfheid, grootte, leeftijd, gezondheid of stemming. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat ook voor (chronisch) zieken dansen verrijkend kan zijn. Juist het bewegen binnen je mogelijkheden geeft een vorm om makkelijker te kunnen genieten van het lichaam, waar vaak een beladen relatie mee is ontstaan. Er ontstaat ruimte om jezelf echt te ontmoeten, weer te zakken, meer aanwezig te zijn, in de overgave en acceptatie voor wat er is te zijn. Zelfs zittend of liggend dansen vind ik zelf een heerlijke ervaring.
Er is alle ruimte om zelfs in de extase te gaan, omdat je niet op hoeft te letten of je omvalt…
Vaak krijg ik te horen van cursisten: ‘als ik gedanst heb dan weet ik weer: zo is het zoals ik me hoor te voelen’ Of ‘ik voel weer de verbinding tussen lichaam, geest en ziel.’

Ervaring Ivon:
Ik weet nog goed toen ik als brugpieper op het VWO mijn eerste klassenfeest had. Het was toen mode om een stap naar links en weer naar rechts te doen, en dat was het hele dansen. Maar toen ik de muziek hoorde, begon ik als vanzelf meer en meer te bewegen, en ik genoot met volle teugen van de vrijheid en vreugde van het dansen. Alleen bleek dit niet de bedoeling te zijn. Er werd duidelijk afkeurend en afwijzend gereageerd. Zo hoorde je niet te dansen, en zeker niet als meisje.
18 jaar later zat ik in een rolstoel. Ik strompelde op mijn krukken voor het eerst een workshop Body&Mind binnen. Dit werd gegeven door een danstherapeute. Veel expressie via beweging. Toen wist ik meteen: dit is mijn plek.
Voor het eerst was het juist de bedoeling om zo vrij mogelijk te bewegen, en ondanks mijn lichamelijke beperkingen danste ik al mijn gevoelens, emoties, van ingetogenheid tot extase, eigenlijk mijn hele leven. Ik voelde me helemaal thuiskomen bij mezelf en genoot jarenlang wekelijks van deze lessen, tot zelfs de dag voor de geboorte van mijn dochtertje stond ik op de dansvloer en bewoog wat zich in mij bewoog.